Дундах хүүхэд дээр барьж эхэлсэн зуслангийн байшингаа энэ өвөл яаж ч байсан ашиглалтанд оруулна гээд зүтгэсээр байгаад 12 сард дуусгаад шинэ маамаагаа аваад зуслан дээр өвөлжихөөр болов оо. Тэгээд шинэ маамаа зуслан дээр ирээд 2 долоо хоноогүй байхад ах эгч нарын цэцэрлэг карантилагдаад бүгдээрээ бөөнөөрөө зуслан дээрээ амьдарч эхэлсэн. Дээрээс нь өвөө эмээ, дүү нарын хүүхдүүд гээд гэр цэцэрлэг... гэр цэцэрлэгийн багш нь, тогооч нь, үйлчлэгч, цэвэрлэгч нь хэн байсан нь ойлгомжтой биз дээ.. за яахуу яахуу.. ямар азаар байшингаа ашиглалтанд оруулж амжсан байсан юм гээл баярлаад сууж байлаа. Зуслан дээр хөл хорионд байх санхүүд хэмнэлттэй, хүүхдүүдэд тустай, хамгийн зөв зүйл юм байна. Шинэ маамаад бол тэгээл цэвэр агаар эм гэдэг л үнэн юм байна. Өдөржин гадаа унтаад, шөнөжин бараг сэрэх ч үгүй унтана. Идэхээсээ илүү л унтана. Туркууд хүүхдээ "uyusun da büyüsün" буюу "унтаад том болоорой" гэж бүүвэйлдэг нь ийм учиртай байсан юм байна шд.
За тэгээд карантиний үед хүүхдүүд хичээлээ хийж, гадаа тоглож, чаргаар гулгаж өнжинө. Харин томчууд нь өдөржин шөнөжин хөзөр тоглосон. Уйднаа л гэж байхгүй, бүр хөршийн хүмүүсээ дуудаж авчраад л тоглосон. Би бол муушиг гэдэг тоглоомыг мэддэггүй л байсан, одоо сурсаан сурсан хэхэ.
Энэ өвөл уг нь шинэ хүнээ өсгөөд зусландаа даруухан өвөлжинө, хүүхдээ унтуулаад нар туссан цонхон дээрээ суугаад ном уншина гээд баахан шинэ ном авч тавиад бэлдээд байсан байдгүй шүү. Шинэ мэргэжил эзэмшсээр байгаад таарлаа, цэцэрлэгийн багш гэдэг. 0-10 насны 6 хүүхэд.. өдрийн 90%-ийг хоол хийгээд, аяга таваг угаагаад, гэр цэвэрлэж өнгөрөөсөн. Бүх ажлаа дуусгаад яг 3-4 цагийн үед надад нэг 20-30мин чөлөөт цаг олддог юм байна лээ. Энэ цагт жоохнууд нь унтаж, том хүүхдүүд нь хичээлээ хийж таардаг юм. Энэ алтан хормыг ашиглаад аяга кофе хийж аваад ном бариад эсвэл суваг эргүүлж түр амсхийдэг. Гэхдээ бас бодоод байхад ийм busy хэрнээ ядарсан юм бол байхгүй ээ. Энэ байдалд дуртай, төвөгшөөхгүй харин ч кайф авсан.
2020 он ийм жил болно гэж төсөөлсөнгүй шүү, гүйэ тэгээд хэн ч л ийм юм болно гэж төсөөлөх вэ дээ. Корона вирус гэх энэ гайт өвчин тархаж дэлхий даяар хөл хорионд оруулчихна гэж хэн таамаглах вэ дээ. Одоо ч 4 сар өнгөрчихөөд байхад байдал намдах нь битгий хэл хүндэрсээр л байна. Энэ янзаар бол хэзээ эргээд хэвэндээ орох бол оо, ер нь хэвэндээ орох бол уу л гэж бодогдож байна. Бидний мэдэх амьдрал гэгчийг орвонгоор нь эргүүллээ дээ энэ гайхал вирус. Олоон жилийн дараа энэ талаар бид юу ярьж, түүх юу бичиж байх болоо? Ямар ч байсан амьдрал өмнөх шигээ үргэлжлэхгүй л байх. Хүүхдүүдээ аваад гадуур гардаг, тоглоомын төв, хүүхдийн парк ордог байсан үеийг санаж байна, hot pot эсвэл сайхан солонгос хоолны газар орохыг санаж байна. Cinema-д кино үзэхийг санаж байна. Хэзээ эргээд айдас хүйдэсгүйгээр энэ бүгдийг хийх бол, тэр цаг мөчийг хүлээж байна.
Ингээд эргээд бодоход бид ямар их цаг ба мөнгийг гадуур гарах, зугаа цэнгэл, худалдан авалтанд үрдэг байсан байнаа, тиймээ. Энэ магадгүй амьдрал бидэнд хүчээр олгосон "pause" байх. Pause авчихлаа, одоо хэзээ play дарж болох вэ..
