Хотын амьдрал

Юуны өмнө энэ бичлэгийг би өөрөө шууд криллээр шивж байгаа юм шүү. Өмнө нь дандаа хөрвүүлэгч програм ашигладаг байсан юм хэхэ.
---
Хотод ирсээр даруй 5 сар болчихсон байна. Цаг хугацаа ч нисч өгөх юмаа гэж улиг болсон үгийг давтаад яах вэ, тэхдээ л....ккк. Хотод байхын нэг давуу тал нь шинэ кино гарах болгонд шууд үзэх боломжтой байх. Он гарсаар Ану Хатан, Улаан Дөрвөлжин, Дэлхийд Дурласан Сар гэх мэт МУСК-ууд,  Warm Bodies, G.I.Joe Retaliation, Life of Pi, Croods, The Hobbit, Oz: The Great and Powerful, Hansel and Gretel, Snow white and Huntsman гэх мэт за ер нь театруудад гарсан бүх шинэ киног үзсэн дээ. Түүнээс гадна Дэлхийн Цирк, "Сэрүүн Хасын Нууц" драмын жүжиг, "Үтрээний Хүүрнэл", "Миний ээж хөөрхөн" тоглолт зэргийг үзсэн юм байна. Ер нь бол нийгмийн амьдрал сайжирсан юм байнаа хэхэхэ. Гэхдээ яагаад ч юм хотод хөдөө байсан шиг адал явдалтай байдаггүй юм байнаа. Хөдөө байхад сонин сайхан үйл явдлууд их тохиолддог, гэнэтийн адал явдал их гарч ирдэг байсан. Хотод орж ирсэн эхний нэг сар аягүй сонирхолтой, найзуудтайгаа уулзаад, бараг өдөр болгон нэг өөр хүнтэй уулзаад явахад нэг хүнтэй дахиж уулзахгүй нэг сар болох жишэээтэй кикик. Хотын хүмүүсийг дандаа завгүй байх юм гээд гайхдаг байсан чинь дараагийн сараас нь нөгөө завгүй амьдралд нь уусаад өөрөө завгүй болж эхэлдэг юм байна.
Хотод амьдрахад их ядрах юмаа. Гэхдээ юунаас болж ядарч байна гээч?? Дуу чимээнээс болж!! Аргагүй л байхалдаа хөдөөгийн чимээгүй орчинд дасчихсан байсан болохоор хотын их хөл хөдөлгөөн, машин тэрэгний дуу чимээ ядраадаг байх. Шинэ хотын дарга гарснаас хойш автомашиныг улсын дугаараар хязгаарлаж явуулдаг болсон тул хотын замын түгжрэлийн асуудал арай дээрдсэн байхалдаа гэхдээ машаангүй хүний хувьд тэр ялгааг нээх мэдэрсэн юм алга, өглөө оройд автобусанд түгжирдэг хэвээрээ л байгаа. Нээрээ сониноос "автобусанд багтаж" сурч байгаа. Өглөө автобусанд багтахгүй хоцорч үлдээд байна гэсэн чинь ээж юу гэсэн гээч? -Жижиг биетэй юм чинь чамайг багтаах жоохон зай олдолгүй дээ, сайн чихээд орж бай гэсэн шүү дээ. Жоохон гэдгээ мэднэ лдээ, гэхдээ л арай ч дээ намайг ингээд байхдаа яахуу дээ ккк. Гэснээс ээжтэйгээ хамт 2 сар гаран амьдарсан чинь ёстой гоё байсан. Би чинь 15 насандаа айлын бэр болоод төрсөн гэрээсээ гарснаас хойш аав, ээжтэйгээ хамгийн дээд тал нь 2 долоо хоног л хамт байж үзсэн байх. Ээжтэйгээ хамт амьдрах чинь их гоё юм билээ шд. Амьдралын маань хамгийн сайхан өдрүүдийн нэг хэсэг энэ цаг мөч байна байхаа. Аа тийм, тэгээд ээж бид 2 амьдран сууж байтал аав хүрээд ирсэн. Хотод хийх ганц нэг ажил байна гэж хэлсэн, гэхдээ цаанаа бол ээжийг санаад хүрээд ирсэн гэдгийг нь би мэдэж байна лдаа...яагаад гэвэл хотод ирээд нэг ч ажил амжуулаагүй хихихи. Тэгээд аав, ээж бид 3 амар сайхандаа жарган сууж байтал дүү нар хэцүүдлээ аав, ээжийг хурдан явуул гэж утасдаад амар заяа үзүүлэхээ больсон. Аав, ээжийгээ дүү нартайгаа булаацалдсан энэ тэмцэлд би ялагдсан, яагаад гэвэл би ганцааараа, тэд нар гурвуулаа байсан :-p
Шинэ ажил маань их сонирхолтой. Цаг хугацаанд баригдсан, дандаа deadline-тай ажил байдаг. Тиймээс завгүй үедээ аймаар завгүй, хэд хоног толгой өөд татах завгүй ажиллаж байгаад хугацаа нь дуусахаар ажил гайгүй болоод амьсгаа авах завтай болдог. Өнөөдөр амьсгаа авах завтай өдрүүдийн маань нэг!
Сүүлийн үед 2 зүйл үзээд яг хүүхэд шиг үнэн сэтгэлээсээ инээж, жинхэнэ аз жаргалыг мэдэрлээ. Нэгт нь Дэлхийн Циркийн тоглолт үзээд үнэхээр сэтгэл хөдөлж, баяслаа. Гайхалтай үзүүлбэрүүдийг нүд салгалгүй шимтэн үзэж, циркчидтэй хамт амьсгаа даран догдлохдоо догдлон, инээхдээ инээн, дуу алдахдаа дуу алдан.... үнэхээр гайхалтай байсан. Хүүхэд насандаа биелүүлж чадаагүй нэг мөрөөдлийг минь биелүүлж циркийн тоглолт, тэр тусмаа Олон улсын циркийн тоглолт үзүүлсэн нэг хүнд маш их талархаж байноо. Хоёрт нь хамгийн сүүлд үзсэн "The Croods" (Крүүдсийнхэн) гээд хүүхэлдэйн кино. Эхнээс нь дуустал тасралтгүй инээсээр үзэж болох кино тун ховор бөгөөд сүүлийн үед ер гарахаа больсон билээ. Миний санаж байгаагаас их инээлгэдэг кино "How to Loose a Guy in 10 days" гээд кино байсан юм, тэр ч тэгээд нэлээд хэдэн жилийн өмнөх кино. Крүүдсийнхэн бол ёстой хөөрхөн кино, эхнээс нь дуустал инээсээр байгаад л таарна. Зарим хүмүүс уйлдаг гэсэн. Тэд нарыг би инээсээр байгаад элэг нь өвдөөд уйлсан байх гэж бодоод байгаан. (хэхэ биш лдээ, дундуур нь нэг сэтгэл хөдөлгөсөн хэсэг гардаг юм. Тэр хэсэгт жинхэнээсээ уйлдаг байхгүй юу ккк).
За эхний 5 сар нэг иймэрхүү. Хотод дасан зохицох гээд хичээж л байна. Хүн хаана ч дасан зохицож болно. Гэхдээ хаанаас ирсэн, хэн гэдгээ л хэзээ ч мартаж болохгүй гэдэг үг байнга зүрхэнд уяатай. Угаасаа мартах тэр цаг мөчид "би" гэдэг хүн оршин тогтнохоо болих байх.