Хүүхдийн баярт зориулсан хүүхэд насны дурсамж

Би айлын том болохоор эрх гэж жигтэйхэн.. Ах дүү нар энэ эрх хүүхэд яаж хүн болно доо гэж ярьдаг байсан гэсэн. Гэхдээ л сайн хүн болоод хүмүүжсэн л байгаам даа хэхэхэ. Жоохон байхдаа өвөөгийнхөө гэдсэн дээр гарч хэвтчихээд зүрхний цохилтыг нь чагнаад, энд алхаар юу нүдээд байгаан бол гээд гайхдаг байсан. Дараа нь манайд байсан өвөөгийн дүү гээд модоор юм хийдэг мужаан хүний алхыг аваад сандал нүдээд сууж байдаг байсан. Өвөөгийн дүү алх хаачив гээд харахад хэзээний би авчихсан байдаг, тэгээд нэг хэсэг "алх Номин" гэдэг хочтой болсон гэсэн.

Аав ээж хоёр ажилтай болохоор намайг болон дүү нарыг Ханбогд руу өвөө эмээгийнх рүү их явуулдаг байсан. Ханбогд, Даланзадгад хоёрын хооронд мөн ч их явсан даа, онгоцоор ч явлаа, шуудангаар ч явлаа, ачааны машинаар ч явж байлаа. Тэр үед сум хооронд нисдэг байсан царцаа ногоон гээд онгоцонд үхтэл бөөлждөг байж билээ.

Бодоод үзэхээр хамаг хүүхэд насны дурсамж хөдөө л өнгөрсөн байдаг. Нэг удаа говийн угалзанд ганцаараа төөрч байсан санаанаас ер гардаггүй юм. Амьдрах хувьтай л хүн байсан болохоор тэр угалзнаас амьд гарсан байх гэж боддог. Ийм явдал болсон юм. Би 5-6 настай байсан байх, сургуульд ороогүй л байсан юм. Зуны нэг өдөр манай гэрийнхэн худаг орж тэмээ малаа усалж, ус авчихаад надад нэг тэмээн дээр 40-н бидонтой ус тэгнэж өгөөд түрүүлээд харьж бай гээд явуулаваа. Худгаас загтай хоолой гатлаад гэр хүрдэг байсан юм. Яг замынхаа талд орж явтал салхи гараад хөтөлж явсан тэмээ цочоод ухасхийхдээ бидонтой усаа унагаачихдаг юм. Жоохон хүүхэд болохоор усаа тэмээн дээрээ тавьж чадахгүй, усгүй гэртээ харихаас бас айгаад, худаг дээр байгаа хүмүүс дээр очих санаатай буцаад явсан чинь салхи ширүүсээд, шороо болоод замаа олохгүй болохоор нь за за худгаа олохгүй юм чинь харья гээд гэрийн зүг явах гэсэн чинь зүг чигээ бүүр алдчихсан. Дээрээс нь битүү шуургатай, юу ч харагдахаа больчихсон. Дээрээс нь тэмээ ч сүүлдээ явахаа болиод хэвтээд өгсөн. Тэмээгээ босгох гээд татаад чангаагаад ерөөсөө дийлэхгүй байгаам чинь.. Сүүлдээ аргаа бараад тэмээнийхээ нөмөрт хэвтэв. Зун болохоор өмссөн хувцас гэж нэг богино юбка, торон майк байсан. Шороо бие өвтгөөд байхаар нь юбкаа байдгаар нь дээш нь татаж гараа далдлаад, атийгаад хэвтэж билээ кк. Тэгээд эргэн тойронд битүү шороо харанхуйлсан газар ганцаараа хэвтэж байхдаа өөрийгөө айх ёстой гэж бодсон боловч яг цагаа тулахаар огт айдаггүй юм билээ. Дотроо дов сондуулны араас чөтгөр шулам гарч ирээд намайг тойроод бүжиглэж байвал яанаа гэж бодсон хэрнээ огт айхгүй байсан. Харин салхины чимээтэй цуг хүмүүс миний нэрийг дуудаад байгаа юм шиг санагдаж байсан. Тэгээд нэлээн удаан хэвтэж байтал бараг орой болсон хойно шороо намдаад тэнгэр цэлмэсэн. Босоод харсан чинь газрын баримжаагаар гэрээ олж болохоор юм шиг байхаар нь тэмээгээ босгож хөтлөөд гэр рүүгээ алхсан. Бидонтой ус мус ч дүүрсэн хэрэг. Тэмээний бөхөнд 10-н бидонтой ус дүүжлээстэй байгаа юм чинь гэрийнхэн арай загнахгүй байх гэж бодоод байгаамаа кк. Гэртээ ирсэн чинь ээжээс бусад хүмүүс байдаггүй.. Яасан гэсэн чинь усан дээр байсан хүмүүс ирсэн чинь шороо болоход намайг ирээгүй байхаар сандралдаад хайхаар явцгаасан байжээ. Мотоцикл, тэмээ, явган гээд бүгд тэр заган хоолойг самнасан гэсэн. Миний унагасан бидоныг олсон хэрнээ намайг олохгүй байсан хэрэг. Яаж ч олох билээ дээ тэр харанхуй шуурганд. Угаасаа говийн шуурганд төөрвөл хэцүү шүү дээ. Учраа мэдэхгүй хүүхэд бол тэгээд эргэж олддоггүй гэсэн. Шуурганд яваад байвал улам төөрөөд хаа хамаагүй явчихдаг гэнэ. Харин тэнд байсан тэмээний ачаар би хаа хамаагүй тэнээд явчихаагүй тэр газраа хэвтэж байгаад шороог өнгөрүүлсэн нь намайг аварсан хэрэг. Үнэндээ бол тэр тэмээ миний амийг аварсан хэрэг шүү дээ. Түүнээс хойш шороо гарвал л суучихдаг болсон. Хамгийн зөв арга бол дороо суугаад шуурга өнгөрөхийг хүлээх гэсэн. Шуурганд гэрийнхээ гаднаас ч төөрөөд явчихсан хүн байдаг гэсэн шүү.

Мөн л бага байхдаа 60-70аад км газар тэмээгээр нүүдэллэж байсан хамгийн адал явдалтай дурсамж байх. Хонь малаа туугаад, тэмээн дээр гэрээ ачаад 2 хоног нүүдэллэж билээ. Замдаа нуурын эрэг дээр буудаллаад хээрийн хоол хийж идэж гадаа хоноод л... ёстой гоё байсан. Дараа нь бас нэг удаа үеэлтэйгээ хамт хол газар ингэ ботго туух болдог юм. Зарим ингэн дээрээ зэл гадсаа ачаалаад, өөрсдөө номхон 2 ингэ барьж унаад явдаг юмаа. Яг нэг шавартай газраар өнгөрсөн чинь ингэ ботгонууд шавран дээр хальтирч унах гээд бүжиг хийгээд, тэд нарыг харж үхтэлээ инээлдэж билээ. Тэгсэн хэрнээ бидний унаж явсан тэмээ шавран дээр хальтрангуут уначихвий гэж айж үхэх гэж байсан хэхэ. Тэгээд явж байгаад айлын гадаа ирээд бууж цай уух юм болдог юм. Ингэ ботгоо жоохон холхон туучихаад айлд ороод сайхан гэдэс огтлоод цай уугаад сууж байсан чинь ботго буйлаад эхэлдэг байхгүй юу. Айлын хүмүүс юу болов гээд гараад харсан чинь бид хоёрын унаж явсан 2 ингэний ботго нь гадаа ирчихсэн буйлж байдаг байгаа. Хоёулаа ичсэндээ болоод бушуухан гараад гүйчихсэн. Ингээ унаад айлаас нэлээд холдсон хойноо өөрсдийгөө шоолж бас баахан инээлдэж билээ. Их хөгжилтэй аялал болсон. Санаанаас ер гардаггүй юм.

Зуны амралтыг хөдөө өнгөрүүлэхийн хамгийн гоё нь зуны шөнө гадаа унтах. Унтана гэж байхгүй шүү дээ. Үлгэр яриад, эсвэл хэн нь олон од тоолохоо үзэх гэж уралдаад л. Зуны шөнө ядаж байхад нээх гоё намуухан, тэнгэр дээрээс одон чимэглэлтэй гоёмсог торгон хөнжил нөмрөөд авах гэж байгаа юм шиг л сайхан харагддаг байсан. Шөнө орой унтчихаад өглөө сэрэхгүй нарнаас зугтаж сүүдэр бараадаж унтаад эмээдээ загнуулаад хөгжилтэй ч байж дээ. Говьд угаасаа бороо хуртай жил л хамгийн сайхан зун болдог байсан. Хаа нэг газар нуур тойром тогтох юм бол айлууд тойрч буучихаад за тэгээд жаргалын оронд л буусан юм шиг байна шүү дээ. Говьд бол ийм зун ховор л доо. Ихэнх дээ "тэнгэр дуугарч бороо орохыг" хүлээсээр зун дуусдаг юм. Бага ангид байхдаа яг энэ мөрөөр эхэлдэг говийн тухай шүлэг бичиж байсан юм.. даанч одоо үлдсэн мөрүүдийг нь санахгүй байна. Тэнгэр дуугарч, бороо орохыг нь хүлээдэг говьдоо хайртай гэсэн утгатай шүлэг байсан юм. Өнгөрсөн зун хангайгаар аялж явахдаа хангайнхан чинь жинхэнэ жаргацан гарууд байдаг юм гэж ойлгосон. Тэхдээ харьцуулаад бодохоор чухам л говийн энэ нөхцөл байдал хүний тэсвэр тэвчээрийг шалгаж, тиймээс л говийнхон тэсвэр хатуужилтэй, уужим сэтгэлтэй болдог юм шиг санагддаг юм.

Бага байхдаа зөндөө боддог байлаа... би энэ газар нутагт, энэ цаг үед, энэ ээж ааваасаа төрөөгүй бол өөр хаана хэн байхыг хүсэх байсан бол гээд л.. Ээж аав минь намайг торгонд өлгийдөж, алтанд умбуулж өсгөөгүй ч энэ ээж ааваасаа өөр ээж аавын хүүхэд болж төрнө гэж төсөөлж ч бодож чаддаггүй. Бас говиосоо өөр нутагт төрсөн байхыг ч хүсдэггүй.

Ингээд бодсон чинь хүүхэд нас тэртээ алсад хоцорч дээ... Дурсамж сайхан юм. Жилийн жилд би ер нь Эх үрсийн баяр тэмдэглэж байгаагүй. Энэ жил харин ээжтэйгаа болон дүүгийнхээ хүүхэдтэй тэмдэглэнэ. Эх, үрсийн баярын мэнд хүргэе! Хүүхдээ сайхан баярлуулаарай.

Ордос, Чингисийн онгоноор аялсан аялал

Чингисийн Онгон

Чингисийн Онгон цогцолбор газар - Ордос, ӨМӨЗО

Өвөр Монголын Өөртөө Засах Орны Ордос, Бугат аймгуудаар аялаад ирсэн юм. Гол зорилго нь Ордос аймагт байрлах Чингисийн Онгон гэх газрыг үзэх байсан юм. Харин замдаа Ордосын Цөл, Эзэнгүй Хот, Бугат, Халиут гэх мэт газруудаар дайрсан нь аялалыг улам сонирхолтой болголоо.

 

Чингисийн Онгон цогцолбор

Чингисийн Онгон Цогцолбор буюу Чингис Хааны дурсгалт газар нь 5-аад га газрыг хамарсан  бөгөөд одоогоор Монголын түүх соёлыг харуулсан дэлхий дээрх хамгийн том аялал жуулчлалын цогцолбор газар юм байна. Энэ том цогцолбор газар аргагүй л жуулчдын анхаарлыг их татдаг бололтой хүн ихтэй байх юм билээ. Үүдээр нь орохын тулд нэлээд урт дараалалд зогсож байж орсон шүү. Чингис Хааны музейн талаар дэлгэрэнгүй бичихээс залхуурсан тул сонирхсон хүн эндээс орж уншаарай ;))

 

Морьтон баатруудын цогцолбор цэцэрлэг

Чингисийн Онгон цогцолбор газар нь 2 хэсэгээс бүрддэг юм байна. Нэг нь Онгоны тахилгийн хэсэг, нөгөө нь Хааны дурсгалын музей гэсэн. Энэ онгоны тахилгийг жилд нэг удаа хийдэг бөгөөд өдөржин шөнөжин зул, хүж таслалгүй өргөдөг мөнх зултай ийм онгон дэлхий дээр өөр байдаггүй гэсэн.  Асар том задгайн талбайн цогцолбор цэцэрлэг нь Монгол аж ахуйг дүрсэлсэн хүрэл хөшөөгөөр дүүрэн юм билээ. Энд таван хошуу мал, хөсөг тэрэг болон морьтон баатруудын хөшөө хийсэн байна. Монгол өргөө гэрүүд нь тус бүртээ өөр өөр утга агуулгатай, жишээ нь номын өргөө, хатны өргөө гэх мэт. Эдгээр өргөөнүүдэд Монгол дээл өмсөж зураг авхуулж болохоос гадна дурсгалын зүйлс худалдаж авч болно.

 

Ордосын эзэнгүй хот

 

Ордосын эзэнгүй хот

Хятадын Дубай гэж нэрлэгдсэн Ордосын шинэ хот уг нь 1 сая хүн ам оршин суух төлөвлөгөөтэй баригдсан том хот юм байна л даа. Даанч баригдсанаас хойш хүмүүсийг ирж суухыг ятгаж дийлээгүй тул одоо болтол хоосон шахуу байгаа юм байхаа. Энэ хотын гудамжаар машинаар явж байхад үнэхээр сонин мэдрэмж төрөх юм билээ. Киноны сэт дээр ирчихсэн ч юм шиг, хүүхдийн тоглоомонд орчихсон ч юм шиг. Гудамж талбай нь хов хоосон, зам нь цоо шинэ, байшин барилга нь гял цал...даанч оршин суугч байхгүй. Одоогоор энд зөвхөн барилгын ажилчид, засаг захиргааны ажилчид л амьдардаг гэсэн. Хүмүүс удахгүй ирж амьдрах байх гээл нээх сайхан том хот бэлдчихсэн юм шиг байгаан. Энэ нийтлэл дээрээс уншсанаар бол уг нь Хятадын хойд хэсгийн байгалийн баялаг дээр тулгуурлаж барьсан, хүн амын амьжиргааны түвшинг дээшлүүлэх өсөх ирээдүйтэй сайхан хот юм шиг байна. Удахгүй энэ хот хүнээр дүүрнэ гэж бичсэн байна лээ.

 

Зам гүүрийн барилгын ажил

Хятадууд үнэхээр дэд бүтэц яаж барихаа мэдэх юмаа. Миний явсан 1500-аад км замын турш хаа сайгүй шинээр баригдаж буй зам болон гүүр байсан. Халиут гээд Монголын хилээс 120км-д байдаг хотод гэхэд жишээ нь эхлээд замыг нь барьчихаад дараа нь замаа дагаад шинэ барилга барьж эхэлсэн байгаа юм.

Гүүр

Монгол шиг байшингаа барьчихаад дундуур нь сүлжиж замаа тавих гэсэн юм байхгүй. Эхэлж замаа барьсанаар гудамж талбай нь илүү цэгцтэй ч болдог юм байна. Урд хөршөөр аялж байхад нэг сайшаалтай бөгөөд авууштай санагдсан зүйл моджуулалт байлаа. Ордос аймгийн газар нутгийн ихэнх нь цөлөрхөг,  Монголын говь шиг газар юм. Цөлжилтөөс хамгаалахын тулд засгийн газраас моджуулалтын арга хэмжээ авч эхэлжээ. Хүн бүр мод тарих ёстой гэсэн. Яг нэг улсад алба хааж байгаа юм шиг үүрэг болгоод өгчихсөн юм шиг байгаан. Мод тарь, тарихгүй бол торгууль төлнө, төлсөн торгуулиар нь өөр хүмүүсийг цалинжуулаад мод тариулна. Монголын говь шиг цөлөрхөг, хуурай хэрнээ таримал мод, зүлэгжүүлэлтээр дүүрсэн байгаа нь Монголд ч гэсэн мод тариад цөлжилтөөс хамгаалж болох юм гэсэн санааг төрүүлж байсан.

Бүтээн байгуулалт

За тэгээд газар сайгүй барилгын ажил...Кран харахаар л бүтээн байгуулалт гэдэг үг шууд орж ирдэг болсон. Хэдий чинээ олон кран байна төдий чинээ их бүтээн байгуулалт байна гэсэн үг хэхэ. Нээрээ сониноос 3 жилийн өмнө анх Гашуунсухайт- Ганц Мод хилийн боомт дээр очиж байхад Монгол, Хятад 2 тал бараг адилхан барилгагүй шахуу байсан байхгүй юу. Тэгсэн чинь Хятадын тал бүр нүдэн дээр 3 жилийн дотор 15000 хүн амьдрах хот барьчихвал яахуу. Монголын тал гэтэл анх байсан шигээ  шалган нэвтрүүлэх хоёр давхар байшинтайгаа л үлдсэн.

 

Ордосын цөл

 

Ордосын цөлд баригдсан Лотус зочид буудал

 Ордос аймгийн газар нутгийн ихэнх нь Ордосын цөлд оршдог гэж дээр бичсэн. Миний гайхшралыг төрүүлсэн зүйл бол энэ элсэн цөлийг яаж ингэж үр дүнтэйгээр ашиглаж чадсан нь байлаа. Цөлийн голд элсэн манхан дунд тансаг зэрэглэлийн буудал барьчихаад жуулчид татаад байж байдаг энэ хужаа нар нээрээ адтай улсууд шүү.

 

Цөлийн Лотус зочид буудал

Энэ буудлын дээрээс авсан зургийг интернэтээс олж тавьлаа. Харин элсэн дээр бетон суурь хэрэглэлгүйгээр яаж барьсан эсэх талаар болон архитектурынх нь талаар мэдээлэл авая гэвэл энэ линк дээр дараад үзээрэй. Их сонирхолтой аргаар барьсан юм шиг байна мэргэжлийн хүнд бол хэхэ.  

 

Бугат хот

 

Бугат хотын гудамж

Бугат хот нь аж үйлдвэрийн хот гэдгээрээ алдартай юм байна. Тэнд бид нар Хятадын томоохон ачааны машин үйлдвэрлэгч болох Beiben Truck үйлдвэрээр зочилж сонирхсон. Энэ нь асар том угсралтын үйлдвэр юм билээ. П хэлбэртэй угсралтын дамжлагыг дамжаад машины их биеээс авхуулаад хөдөлгүүр, дугуй гэх мэт эд ангиудыг нэмж угсарсаар яваад 4 минутын дотор нэг машин гаргадаг гэсэн.

 

Будаг нь ханхалсан шинэ машин үйлдвэрээс гарч байна :)

Урд хөршөөр аялж бүтээн байгуулалт, үйлдвэрлэлийн өчүүхэн хэсгийг нь харахад л өөрийн эрхгүй нэг зүйл бодогдох юм билээ. Бид байнга Хятадын хөдөө нутгаар аялж явдаггүй болохоор үүдэн дэх хөрш маань аварга том могой шиг аажуухан хөдөлж бүтээн байгуулалт нь нэмэгдсээр юу юугүй хаяанд тулаад ирсэн байгааг анзаардаггүй ч байж магадгүй.

 

Номиогийн Aзи кино өдрүүд

Хааяа хааяа киногоор өвчлөөд, өдөржин шөнөжин кино үзэж халуурдаг хүн энд нэг байнаа. Өнгөрсөн долоо хоногт Ази киногоор өвчлөөд 5 өдрийн дотор 20-оод кино үзсэн. Би чинь "Хуан Жу Гэг" -ийн улаан цагаан ногоон шар фен байгаа юм. Тийм болоод ч гол дүрийн эмэгтэй Зао Вэйгийн тоглосон бараг бүх киног түүж үзсэн. Түүний тоглосон "Love (Ai)" гээд 2012 оны киног хэд  үзчихэв дээ. New Year's Eve, Valentine's Day гээд кинонуудтай төстэй, хэсэг бүлэг хүмүүсийн хайр сэтгэлийн түүх гардаг юм. 

Англи хадмал орчуулгатайгаар ЭНЭ ЛИНК -ээр ороод шууд үзчихсэн. Ер нь Ази кинонуудыг Юутүб дээр англи хадмал орчуулгатайгаар үзэж болох юм билээ. Юутүбчин биш болохоор мэддэггүй байсан юм. Хайртай Хуан Жу Гэгийнхээ 1-р хэсгийн 24 ангийг бас ингэж үзсэн. Гэхдээ би тэр 1-р хэсгийг бараг зуун удаа үзсэн байхаа. Сидиг нь аваад гэртээ тавьцан байсан юм. Зао Вэйгийн тоглосон "Мулан"-г үзээд бас баахан уйлсан.

Өнгөрсөн долоо хоногт үзсэн кинонууд:

1. My Sassy Girl
2. Windstruck
3. Love 911
4. A Millioner's First Love
5. 100 days with Mr.Arrogant
6. You're My Pet
7. My Girl and I
8. Wedding Dress
9. Sky of Love (Koizora)
10. Secret
11. Baby and Me
12. Daisy
13. Always (Only You)
14. Blind
15. 200 Pounds of Beauty
16. Seducing Mr.Perfect
17. Art of Seduction
18. Love in Magic
19. PS Partner

Love 911 гээд кино их хөөрхөн шүү. Энэ линкээр орж үзээрэй ;) Одоо Mischevous Princess гээд Хуан Жу Гэгийн 5-р агьд тоглосон залуугийн тоглосон ОАК үзэж эхэлж байгаа.

Амьдралд зочин

Саяхан би өөрийн гэсэн гэртэй боллоо л доо. Өмнө нь арван хэдэн жил нүүдлийн шувуу шиг улс орон эсвэл нутаг орон хэсч амьдарсан болохоор "гэр" гэдэг ойлголт надад нээх байдаггүй юм. Дотуур байр эсвэл найзуудтайгаа нийлж байр хөлслөх гэх мэтээр оюутны хэдэн жилээ өнгөрөөсөн юм. Монголд ирсэнээс хойш ч ялгаагүй, ажил байдлаас шалтгаалаад аавын гэрээс хол амьдарч эхэлсэн. Миний эд хөрөнгө гэж айл айлд тарааж хаясан хэдэн хайрцаг ном дэвтэр, хувцас хунар л байдаг байлаа. Сая гэртэй болоод эд хөрөнгөө цуглуулдаг хүн болоод нөгөө хэдэн хайрцагаа олж аваад задалж үзсэн чинь бас хүн л болсон хойно овоо их новш цуглуулаад амжчихжээ. Ихэвчлэн турк, англи хэл дээр номнууд болон энд тэнд аялж зугаалж явахдаа цуглуулсан жижиг сажиг дурсгалын зүйлс байна лээ. За тэгээд гэртэй хүн чинь яах вэ дээ, нөгөө хогшилуудаа гаргаад өрчихсөн чинь гэр нь дүүрчихсэн хэхэ. Гэхдээ энэ ч миний ярих гэж байсан сэдэв биш л дээ. Нүүдэлчин биш, суурин болсоноос хойш интернэт, зурагт хөрөгтөөр home decoration сайт, нэвтрүүлэг үзсэн чинь нээх сонин санагдаад эхэлсэн. Энэ барууныхан чинь гэрээ тохижуулах, тухтай амьдралыг яасан ч их хүсэмжилдэг юм билээ. Азийнхан тэгэхэд харин минималистууд... Япон, Солонгосыг хар л даа, хоосон өрөөнд хэдэн гудас хаяал болоо биз дээ. Гэхдээ сүүлд үзсэн хэдэн Со кинон дээр гоё орчин үеийн байшин зөндөө гарч байна лээ. Anyways, тэгээл home decoration нэвтрүүлэг үзэж байлаа л даа. Discovery Home & Health гээд суваг дээр гардаг дэлхийн том том хотуудад хэдэн өөр айлуудаар зочилж, байр засалт, үнэ энэ тэрийг нь харьцуулдаг нэг тийм нэвтрүүлэг.. Парис хотын өөр өөр дүүргүүдэд өөр өөр байшингаар зочилж байлаа. Пээ энэ Францууд чинь ямар ч их тавилга хэрэглэдэг юм бэ. Бараг л байранд нь бөгс эргэх зайгүй тавилга чихээстэй. Эсвэл магадгүй байрууд нь ерөнхийдөө талбай жижигтэй болохоор ч тэгж харагдсан байж магадгүй. Тэд гэрээ том өрөө, жижиг өрөө, гал тогоо, угаалгын өрөө гээд бүр нэг бүрчлэн тохижуулсан байгаамаа. Ямар ч жижиг детайлыг орхигдуулахгүйгээр шүү... тэгээл тэр айлуудыг харжээ байсан чинь гэнэт нээх сонин мэдрэмж төрсөн. Ер нь яах гэж тэгж сүрхий тохижуулдаг ч юм байгаан. Үхэхдээ ямар авсандаа аваад орох биш, эсвэл ямар тэр байшинд нь оршуулах ч биш энэ тэр гэсэн тэрслүү бодол толгойд орж ирсэн. Миний хувьд бол би өөрөө нээх өнгө мөнгөний хүн биш талдаа юм шиг байгаан. Ядаж л мөнгөний шуналтай, эдийн сонирхолтой болох юмсан гэж зөндөө бодсон. Болохгүй байна лээ. Эсвэл болох нас нь болоогүй ч байж магад. Ер нь эцсийн эцэст бид амьдралд зочлоод буцаж байгаа хүмүүс шүү дээ гэж боддог. Үхлийн тухай бодохоор надад нэг том хана шиг санагддаг. Үхэл гэдэг бол "үүнээс цааш амьдрах үгүй" гэж байгаам шиг нэг том хананд тулаад зогсохыг хэлнэ гэж боддог. Тэгээд ч тэр юм уу биет зүйлс миний сэтгэлийг нээх хөдөлгөдөггүй. Би ямар машин унах, ямар хувцас өмсөх эсвэл гэртээ ямар тавилга тавих нээх сонин биш. Харин хамгийн чухал нь миний туулж өнгөрүүлэх "experience" буюу үзэж харах, мэдэх мэдрэх зүйлс байдаг. Тиймээс ч өнөөдөр өөрт байгаа мөнгөөр хоол авч идэх үү эсвэл нэг шинэ газар үзээд ирэх үү гэвэл аягүй бол хоёрдахийг нь сонгоно шүү :)) За тэхдээ бас айл гэр, үр хүүхэд болоод ирэхээр энэ хандлага өөрчлөгдөж магадгүйэ, өөрчлөгдөхгүй ч байж магадгүй кк. Одоо гурвын ард нэг нэмэх гээд явж байна шүү дээ. Тэгэхээр эргээд харахад залуу насаа харамсахгүйгээр сайхан л өнгөрөөсөн гэж боддог. Би өөрийгөө их азтай хүн гэж боддог... гэхдээ бас нөгөө талаас эерэг бодолтой, өөдрөг үзэлтэй хүн болохоор "ертөнцийн таталцлын хууль"-ийн дагуу ижил төстэй зүйлийг өөртөө татдаг ч байж магадгүй. Алдаагүй төгс төгөлдөр юм гэж хаана байх вэ. Харин алдаагаа ямар өнцгөөс харж байгаагаас шалтгаална. Уг нь амьдралыг нээх хүндрүүлж бодохгүйгээр хөнгөн хөөрхөн амьдрах хэрэгтэйм шиг байгаан. Эцсийн эцэст бид чинь зочин төдий шүү дээ. "Why so serious?" тиймүү? ;)

 

Хотын амьдрал

Юуны өмнө энэ бичлэгийг би өөрөө шууд криллээр шивж байгаа юм шүү. Өмнө нь дандаа хөрвүүлэгч програм ашигладаг байсан юм хэхэ.
---
Хотод ирсээр даруй 5 сар болчихсон байна. Цаг хугацаа ч нисч өгөх юмаа гэж улиг болсон үгийг давтаад яах вэ, тэхдээ л....ккк. Хотод байхын нэг давуу тал нь шинэ кино гарах болгонд шууд үзэх боломжтой байх. Он гарсаар Ану Хатан, Улаан Дөрвөлжин, Дэлхийд Дурласан Сар гэх мэт МУСК-ууд,  Warm Bodies, G.I.Joe Retaliation, Life of Pi, Croods, The Hobbit, Oz: The Great and Powerful, Hansel and Gretel, Snow white and Huntsman гэх мэт за ер нь театруудад гарсан бүх шинэ киног үзсэн дээ. Түүнээс гадна Дэлхийн Цирк, "Сэрүүн Хасын Нууц" драмын жүжиг, "Үтрээний Хүүрнэл", "Миний ээж хөөрхөн" тоглолт зэргийг үзсэн юм байна. Ер нь бол нийгмийн амьдрал сайжирсан юм байнаа хэхэхэ. Гэхдээ яагаад ч юм хотод хөдөө байсан шиг адал явдалтай байдаггүй юм байнаа. Хөдөө байхад сонин сайхан үйл явдлууд их тохиолддог, гэнэтийн адал явдал их гарч ирдэг байсан. Хотод орж ирсэн эхний нэг сар аягүй сонирхолтой, найзуудтайгаа уулзаад, бараг өдөр болгон нэг өөр хүнтэй уулзаад явахад нэг хүнтэй дахиж уулзахгүй нэг сар болох жишэээтэй кикик. Хотын хүмүүсийг дандаа завгүй байх юм гээд гайхдаг байсан чинь дараагийн сараас нь нөгөө завгүй амьдралд нь уусаад өөрөө завгүй болж эхэлдэг юм байна.
Хотод амьдрахад их ядрах юмаа. Гэхдээ юунаас болж ядарч байна гээч?? Дуу чимээнээс болж!! Аргагүй л байхалдаа хөдөөгийн чимээгүй орчинд дасчихсан байсан болохоор хотын их хөл хөдөлгөөн, машин тэрэгний дуу чимээ ядраадаг байх. Шинэ хотын дарга гарснаас хойш автомашиныг улсын дугаараар хязгаарлаж явуулдаг болсон тул хотын замын түгжрэлийн асуудал арай дээрдсэн байхалдаа гэхдээ машаангүй хүний хувьд тэр ялгааг нээх мэдэрсэн юм алга, өглөө оройд автобусанд түгжирдэг хэвээрээ л байгаа. Нээрээ сониноос "автобусанд багтаж" сурч байгаа. Өглөө автобусанд багтахгүй хоцорч үлдээд байна гэсэн чинь ээж юу гэсэн гээч? -Жижиг биетэй юм чинь чамайг багтаах жоохон зай олдолгүй дээ, сайн чихээд орж бай гэсэн шүү дээ. Жоохон гэдгээ мэднэ лдээ, гэхдээ л арай ч дээ намайг ингээд байхдаа яахуу дээ ккк. Гэснээс ээжтэйгээ хамт 2 сар гаран амьдарсан чинь ёстой гоё байсан. Би чинь 15 насандаа айлын бэр болоод төрсөн гэрээсээ гарснаас хойш аав, ээжтэйгээ хамгийн дээд тал нь 2 долоо хоног л хамт байж үзсэн байх. Ээжтэйгээ хамт амьдрах чинь их гоё юм билээ шд. Амьдралын маань хамгийн сайхан өдрүүдийн нэг хэсэг энэ цаг мөч байна байхаа. Аа тийм, тэгээд ээж бид 2 амьдран сууж байтал аав хүрээд ирсэн. Хотод хийх ганц нэг ажил байна гэж хэлсэн, гэхдээ цаанаа бол ээжийг санаад хүрээд ирсэн гэдгийг нь би мэдэж байна лдаа...яагаад гэвэл хотод ирээд нэг ч ажил амжуулаагүй хихихи. Тэгээд аав, ээж бид 3 амар сайхандаа жарган сууж байтал дүү нар хэцүүдлээ аав, ээжийг хурдан явуул гэж утасдаад амар заяа үзүүлэхээ больсон. Аав, ээжийгээ дүү нартайгаа булаацалдсан энэ тэмцэлд би ялагдсан, яагаад гэвэл би ганцааараа, тэд нар гурвуулаа байсан :-p
Шинэ ажил маань их сонирхолтой. Цаг хугацаанд баригдсан, дандаа deadline-тай ажил байдаг. Тиймээс завгүй үедээ аймаар завгүй, хэд хоног толгой өөд татах завгүй ажиллаж байгаад хугацаа нь дуусахаар ажил гайгүй болоод амьсгаа авах завтай болдог. Өнөөдөр амьсгаа авах завтай өдрүүдийн маань нэг!
Сүүлийн үед 2 зүйл үзээд яг хүүхэд шиг үнэн сэтгэлээсээ инээж, жинхэнэ аз жаргалыг мэдэрлээ. Нэгт нь Дэлхийн Циркийн тоглолт үзээд үнэхээр сэтгэл хөдөлж, баяслаа. Гайхалтай үзүүлбэрүүдийг нүд салгалгүй шимтэн үзэж, циркчидтэй хамт амьсгаа даран догдлохдоо догдлон, инээхдээ инээн, дуу алдахдаа дуу алдан.... үнэхээр гайхалтай байсан. Хүүхэд насандаа биелүүлж чадаагүй нэг мөрөөдлийг минь биелүүлж циркийн тоглолт, тэр тусмаа Олон улсын циркийн тоглолт үзүүлсэн нэг хүнд маш их талархаж байноо. Хоёрт нь хамгийн сүүлд үзсэн "The Croods" (Крүүдсийнхэн) гээд хүүхэлдэйн кино. Эхнээс нь дуустал тасралтгүй инээсээр үзэж болох кино тун ховор бөгөөд сүүлийн үед ер гарахаа больсон билээ. Миний санаж байгаагаас их инээлгэдэг кино "How to Loose a Guy in 10 days" гээд кино байсан юм, тэр ч тэгээд нэлээд хэдэн жилийн өмнөх кино. Крүүдсийнхэн бол ёстой хөөрхөн кино, эхнээс нь дуустал инээсээр байгаад л таарна. Зарим хүмүүс уйлдаг гэсэн. Тэд нарыг би инээсээр байгаад элэг нь өвдөөд уйлсан байх гэж бодоод байгаан. (хэхэ биш лдээ, дундуур нь нэг сэтгэл хөдөлгөсөн хэсэг гардаг юм. Тэр хэсэгт жинхэнээсээ уйлдаг байхгүй юу ккк).
За эхний 5 сар нэг иймэрхүү. Хотод дасан зохицох гээд хичээж л байна. Хүн хаана ч дасан зохицож болно. Гэхдээ хаанаас ирсэн, хэн гэдгээ л хэзээ ч мартаж болохгүй гэдэг үг байнга зүрхэнд уяатай. Угаасаа мартах тэр цаг мөчид "би" гэдэг хүн оршин тогтнохоо болих байх.